Siedziałam na przybrzeżnej skale jak samotny anioł zapatrzona w dal stęskniona za dalą, słuchałam syreniego śpiewu wabiącego zbłąkanych, z niewiarą w sercu czekałam aż jakiś statek wreszcie mnie stąd zabierze bo na tej ziemi, miejsca trochę mało dla poetów dla wierszy, moja tęsknota wylana nad morzem rosła zamieniona w nostalgię przesiąkła słoną pewnością że tam nie dotrę, tu pozostanę a dal będzie dalą i nigdy jej nie zobaczę . Odpowiedz

Zamknięte oczy (sny) Ciemność zakłuca mi obraz, Coraz mniej we mnie dobra, Nie widzę już nic, Zamyka oczy,zaczynam śnić, Pod powiekami różne obrazy płyną, Moje usta emanują dziwną miną, Sny napływają do głowy, Sowy właśnie wyruszają na łowy, Głową zostawia ślady na poduszce, Dni zimą są coraz krótsze, Ja śnie,jest środek nocy, Już trzy godziny po północy, Marzenia odkręcone na pełen zycher, Gdy śnie to nie widzę cyfer, Śnie a noc płynie dalej, Niczym po morzu wzburzone fale, Tylko żebym się nie obudził, I moich snów zbytnio nie odchudził. Odpowiedz

Gdy na morzu sza­leje sztorm, gdy wiat­ry roz­bi­jają wzburzo­ne fa­le, miło jest usiąść na brze­gu i ob­serwo­wać walkę żywiołów.. .hd Odpowiedz

Wieczorne morze Wzburzone fale dotykają nieba. Błyskają stalą mieniące się wody. Doznaje ciszy mej duszy potrzeba. Boskiej miłości do świata dowody. Woda i postać jeźdźca na pstrym koniu. Muzyka płynie szemraniem pod chmury. Obraz lirycznie wzniosłej harmonii. Wtopiony z sensem w majestat natury. Szczodrością słońca opasane piaski. Błogie lenistwo upojnie zniewala Jak dotyk. Tajemniczej laski. Co w sercu ognie miłości rozpala. Lekki szum morza do snu ukołysze. Słońce się chyli już ku zachodowi. Unosi lekko wiatr powietrza ciszę. I blady księżyc wśród chmur się sadowi. Żegnaj szemrze morze o porze wieczora. Chociaż nie zaśniesz nawet w nocnej ciszy.. Mnie o księżycu do snu przyszła pora. A moje serce we śnie cię usłyszy. Odpowiedz

Nieszczęścia zsyłane są nam po to, abyśmy uważniej przyjrzeli się swemu życiu. - Mikołaj Gogol Odpowiedz

Człowiek nie ma swego portu, a czas nie zna brzegu. On płynie, a my przemijamy! - Alphonse de Lamartine Odpowiedz