Do ust gałęzie drzew jej dłoń. Zginała w kwietnym sadzie. Sad kwiat i woń. Na skroń jej kładzie. I dla niej woniał cały sad. Gdy znikła w szacie białej. Z drzew padał kwiat. Gałęzie drżały. Przemknęła jak wiosenny wiew. Między jabłonki, grusze. Pośród tych drzew. Straciłem duszę. L. Staff Odpowiedz

Wietrzyk ciepły miło wieje i to daje nam nadzieję. Budzi się do życia wszystko, bo już WIOSNA...WIOSNA. Odpowiedz

Na drzewie dobrych intencji jest wiele kwiatów, lecz mało owoców./Konfucjusz Odpowiedz

Bogaty - to nie ten, kto ma dużo pieniędzy, lecz ten, kto może sobie pozwolić na życie wśród uroków, jakie roztacza wczesna wiosna. /Antoni Czechow/ Odpowiedz