Lwy chodzą samotnie, tylko barany chodzą stadami. Odpowiedz

Trzyma lustro w ręce. W lustrze widzi obrazy. Idzie ku niej lew. Daniel zbliża się z drugiej strony. Przy spotkaniu kłaniają się sobie i wymieniają dary. Lew otrzymuje od Daniela miecz. Rękojeścią miecza jest ludzka czaszka. Daniel otrzymuje od lwa puchar, Z pucharu wystaje ludzka dłoń w haftowanym mankiecie. Kłaniają się sobie i odchodzą. Jennifer ogląda tę ceremonię w lusterku. Teraz odsuwa je. Daniel i lew stają. Odwracają się. Daniel wraca i oddaje swój puchar. Ale dłoń w pucharze porusza się, chwyta lusterko i podnosi je ku słońcu rozsiewając wokół błyski od których ogród staje w ogniu. Wszystko płonie ale jest to ogień spokojny. Nie słychać trzaskania płomieni ani wiatru. Ogień wznosi się i opada jakby ktoś rysował go ołówkiem na papierze. Płoną Daniel i lew. I ogród. Ale puchar pozostaje nietknięty i wciąż nieskazitelny jest haftowany mankiet; miecz którego rękojeść stanowi ludzka czaszka leży porzucony w ogrodzie. Odpowiedz