Na torach często leżą kupy, nie smuć się, dobrze, że nie trupy. Odpowiedz

Oto światło surowej deski niedawno wyjęte z pnia upływa w twoją dłoń ogromem wszelkiej pracy. A całe tej dłoni napięcie o taki opiera się Akt, że wszystko przenika w człowieku i wszystko gładzi. Człowiek ma oczy zmęczone i ostre brwi. Kamienie mają krawędzie ostre jak noże, Prąd elektryczny tnie ściany jak niewidzialny bicz, Słońce, lipcowe słońce. W kamieniach biały pożar. Czyż ręce moje należą do światła, co blaskiem przecina tory kolejki, kilofy i w górze nad nami płot? Moje ręce należą do serca, a serce nie przeklina – (oddalaj serce od ust, gdy usta prostacko klną!). Znam was, wspaniali ludzie, ludzie bez manier i form. Umiem patrzeć w serce człowieka bez obsłon i bez pozorów. Czyjeś ręce należą do pracy, czyjeś ręce należą do krzyża. W górze nad wami płot – tam kilofy rozrzucone na torach. Odpowiedz

W życiu musimy czasem zaryzykować idąc w kierunku swoich marzeń. Odpowiedz

Na ślepym torze historii często panuje największy ruch. Arnold Joseph Toynbee Odpowiedz

Rozjedziemy się w różnych kierunkach,aby w ten czas być razem.Choć raz,dwa razy w roku. Odpowiedz

Idź swoją drogą, we właściwym dla siebie tempie! Nie pozwalaj by ktoś Tobą kierował lub Cię popędzał, tylko Ty wiesz co dla Ciebie jest najlepsze. Słuchaj zatem rad ale kieruj się swym wewnętrznym głosem. Odpowiedz