"Pat­rzę z zachwy­tem i dumą na je­den z naszych słoneczników. Nasze życie jest jak rośli­na słoneczni­ka. Naj­pierw wzras­ta­my i roz­wi­jamy się, żeby po­tem roz­kwitnąć ab­so­lut­nym pięknem. Naj­pierw roz­kwi­tamy jed­nym kwiatem, a po­tem następny­mi i tak ob­da­rowu­jemy siebie, rodzinę, ludzi naszy­mi ta­len­ta­mi, dob­rem, miłością i i jest te­go wszys­tkiego więcej i więcej, a po­tem przychodzi czas, że pew­ne ele­men­ty nasze­go ja umierają w nas, bo wy­dały już owo­ce i czas jest w nas na no­we piękno, tak jak jest w rośli­nie słoneczni­ka, która roz­kwi­ta no­wymi słoneczka­mi swoich kwiatów......" Odpowiedz

"Kto hoduje kilka róż, kocha piękno; kto hoduje tysiące – kocha forsę." Władysław Grzeszczyk Parada paradoksów Odpowiedz