We włosy jesień plącze niteczki srebrne, niby niewinnych kokardek moc. I kusi, kusi, kusi bezmiernie, byś zostać zechciał, choć jeszcze jesienną noc. A gdy już zmierzchem ciebie, zniewoli i że już nie odejdziesz, ona wie. To wtedy cicho ciebie poprosi, byś zimę pomógł przetrwać jej. Odpowiedz