Życie jest jak płomień palącej się świecy, zostanie zdmuchnięty lub dotrwa do końca, lecz zgaśnie na pewno. Odpowiedz

"Tysiące świec można zapalić od jednej świecy, a to nie skróci jej życia. Szczęściu nic nie ubędzie, gdy się nim podzielisz." Odpowiedz

Lampiony i świece zapalone, na płycie mogiły przeznaczenia, w dowód pamięci tych co odeszli, których los skreślił ,z księgi istnienia. Na twarzy już dawno, obeschły łzy, nie został po nich ,nawet ślad mały, czas leczy rany serca i duszy, a nasze tęsknoty z wiatrem odleciały . Odpowiedz

Dla nich, harcerskie warty i chorągiewek gromada, i dla nich ten dzień - pierwszy dzień listopada. Na cmentarzu płomyki złote i groby w chryzantemach. Ludzie przyszli tu z myślą o tych, których już nie ma. Wspominają drogie imiona, zasłaniają lampki przed wiatrem, dla tych bliskich wieńce zielone i bukiety jesienne pełne kwiatów. Odpowiedz

Dla tych którzy odeszli w nieznany świat, płomień na wietrze kołysze wiatr. Dla nich tyle kwiatów, pod cmentarnym murem i niebo jesienne u góry . Odpowiedz

Zapalę płomień, dla błądzących duszy, niech ożywi w nas wspomnienia, o kochanych nam bliskich, których z nami nie ma. Święto Zmarłych, ciepło dla dusz cmentarnych, światłem przeznaczenia, dla każdego z nas, życie zakończy się w przestrzeniach . Odpowiedz

Jesteśmy za tymi, co odeszli. I przed tymi, którzy przyjdą po nas. A między nami zawsze jest światło. Wiecznej tęsknoty za doskonałością, życia chwili , w cmentarnych alejach, tańczą bliskich twarze, z iskierkami zniczy, modlitwa nuci smętną kołysankę, zapach igliwia wiatr miesza, z kolorem złota, w paciorkach co smykam poprzez palce, ukryła się skamieniała łza . Odpowiedz

Zaduma. W świetle lampki nagrobnej. Uwięziony jest czas. Ten, który mija nieuchronnie. I ten, który nieustannie przypływa. W cieple migocącego płomienia. Zamknięta jest pamięć. Ta tkliwa w osłonie miłości. I ta w okruchach wspomnienia . Odpowiedz