To nie góry, które masz przed sobą do zdobycia, męczą cię; to kamyk w twoim bucie. Odpowiedz

Własne pędy, własne liście zapuszczamy każdy sobie. I korzenie oczywiście, na wygnaniu, w kraju, w grobie. Tu na boki, wzwyż ku słońcu, na stracenie w prawo, w lewo. Kto pamięta, że to w końcu, jedno i to samo drzewo. Odpowiedz