Szczęście chodzi piechotą i zawiłą drogą, przez ciemny las, góry i nocą srogą. Chadza przez zakamarki, ulice ciemne, spaceruje przez miejsca zwykle niedostępne. Stąpa po skalistych krawędziach urwiska, czasem przemaszeruje przez rżyska. Minie na palcach obok nas biegiem, zanim się obejrzymy, zniknie za rogiem. Szczęścia w pościgu nie dogonimy, pierzchnie tak, że nie zauważymy. Więc go nie gońmy i nie ścigajmy, Stańmy na chwilę i poczekajmy. Ono jak zechce przychodzi samo, nawet kiedy go nie oczekiwano. Odpowiedz