szalik wspomnień zawiązuję do tyłu, przede mną wiosna jesieni życia wolna czasoprzestrzeń do usłania różami, albo polnymi kwiatami miodem codzienności czekoladą zmierzchów, mlekiem świtów i stukaniem korali spadających lat poruszam się coraz wolniej bo nie ma po co się spieszyć szklanka życia i tak nieustannie wypełnia się światłocieniem obrotu Ziemi i szemraniem planet a na samym dnie mojego księżyca rodzi się pełnia (Mar Canela) Odpowiedz