Dzikie kwiaty........... Tam gdzie łąki odległe bezmiary zbóż złocistych rozpuszczone włosy drogi polne,przepaściste jary ziemia barwi fioletem swe stopy dzikie kwiaty rozkwitają o świcie pokryjomu witając chłód rosy w długich traw poszumie ukryte będą stać i rumienić do nocy pojednane z natury tej łąką wciąż się nieba mienią przykładem dnia gorącą łykając samotność takie żółte,niebieskie i blade młoda ręka nie schyla się po nie i nie zrywa zachwytu rozkwitem tylko wiatru wszędobylskie dłonie gaszą łzy powiewu okryciem tak się ślicznie śmieją dzwonkami kładąc maków czerwony kobierzec kraszą zboża gęstymi chabrami i w kaczeńcy spływają ulewie.. zaplątane w gęstwiny zieloność dzikim wzrokiem całują motyle tak niewinne rozlane po wonność co zapachem pod niebo aż bije Odpowiedz