Mówiły jesienne liście: "Skoro odchodzić nam trzeba, zatańczmy balet ostatni, na wielkim parkiecie nieba". Stroiły się na tę chwilę, w brązy i złota, czerwienie, a potem pląsały lekko na nieba błękitnej scenie. Aż w końcu wiatr silny, powiał i je rozproszył po świecie. Pozostał błękit i pustka, na wielkim nieba parkiecie. Odpowiedz