jak wiersze kolorowa poezja ziemi, rozkołysana wiatrem pisana barwą i zapachem, najpiękniej pachnie o zmierzchu każdy wers, zachwyca ponad wytrzymałość wzroku każda strofa odurza, wiersze jak kwiaty bukiety zwiewnych myśli, kołysane słowem nie wzrastają w zgiełku lecz w samotności i tęsknocie, na duszy w sercu, te – o kolorze purpury – to namiętność niebieskie – dozgonna miłość, białe – wspomnienia pachną o każdej porze, gdy rozkwitają na ustach . Odpowiedz