Hans Christian Andersen - Baśń mojego życia "Zro­zumiałem, że is­tnieją ludzie, w których to­warzys­twie człowiek czu­je się le­piej, wszys­tko, co gorzkie prze­mija, a świat roz­pro­mienia słońce." "Gdy podróżnik zos­ta­wia w ty­le za sobą góry, po raz pier­wszy widzi je w ich rzeczy­wis­tym kształcie - tak też jest z przyjaciółmi." "[...] ani nieśmier­telne imię ar­tysty, ani splen­dor ko­rony nie czy­nią człowieka szczęśli­wym; [...] szczęście można zna­leźć tam, gdzie ludzi za­dowa­la dro­biazg, bo kochają i są kochani." "Gdy człowiek się starze­je, choćby los rzu­cał nim po całym świecie, mu­si mieć gdzieś miej­sce, które jest dla niego praw­dzi­wym do­mem, bo na­wet wędrow­ny ptak ma jed­no miej­sce, do które­go zdąża." Odpowiedz

Marzenia pokonają każdą odległość, a wytrwałość zdobędzie każdą górę. Odpowiedz