Jak zrozumieć, jak poradzić sobie z tym dziwnym stanem, kiedy ktoś, kto jeszcze przed chwilą był tuż obok, reagował na twoje gesty i słowa, gaśnie powoli i za chwilę zostanie ,jedynie po nim jedynie puste łóżko, album ze zdjęciami, dobrze ci znany zapach ,jego domu? . Odpowiedz

Jak powiedzieć „żegnaj” komuś, kto był przy tobie ,kilkadziesiąt lat, jak pewność, jak świadomość, że masz gdzieś na świecie twoje miejsce, światło, dom, do którego możesz wrócić – stały punkt? . Odpowiedz

Jak wytłumaczyć sobie, takie odchodzenie?. Jak przekuć je w radość i dumę z tego, że przez tyle lat, mieliśmy tę osobę ,jeśli nie tuż obok siebie, to na dalsze, lub bliższe wyciągnięcie ręki?. Odpowiedz

Coś, co było zawsze, nagle rozmywa się, znika. Nie rozumiesz dlaczego, choć dobrze wiesz, że taka jest kolej rzeczy. Odpowiedz

Są dobre pożegnania, wierzę w nie. Są też pożegnania bezsensowne, niepotrzebne. Każde trzeba zaakceptować, gdy nadejdzie na nie czas. Ale nie z każdym ,musimy umieć się pogodzić. Odpowiedz

Nic tak nie przeraża człowieka nowoczesnego, jak perspektywa istnienia Boga. - Emanuele Severino. Odpowiedz