Szczyt góry zmusza do podniesienia wzroku. Jest jakby palcem wskazującym na niebo, odsyła do zenitu, a więc do światła, do niedostępności, do transcendencji w stosunku do horyzontu w jakim poruszamy się na co dzień. Góra wraz ze swym szczytem niemal przeszywającym niebo, odwzorowuje wyprostowaną postawę człowieka, który podniósł się z nicości ziemi. Jest pewnego rodzaju symbolem zwycięstwa na siłą ciążenia. Odpowiedz

Zima nie udaje pociechy, ale w końcu czuję, że jest pocieszająca, bo się podkręca i zabezpiecza, obserwuje i zastanawia i wierzę, że tylko w tym sezonie można naprawdę myśleć. Marcela Serrano Odpowiedz