Nie szczędź czasu na to, aby być szczęśliwym. Odpowiedz

André Breton Czuwanie W Paryżu wieża świętego Jacka chwiejna Podobna do słonecznika. Czołem potrąca niekiedy Sekwanę a jej cień wślizguje się niezauważalnie między holowniki W tejże chwili na palcach w moim śnie ruszam w stronę pokoju gdzie leżę jak długi I podkładam ogień. Aby nic nie zostało z tej zgody jaką mi wydarto Meble teraz ustępują miejsca zwierzętom tych samych rozmiarów które chłoną mnie braterskim spojrzeniem Lwom w których grzywach dopalają się właśnie krzesła Koleniom których białe brzuchy pochłaniają ostatnie dreszcze prześcieradeł O godzinie miłości i sinawych powiek. A teraz ja płonę widzę tę kryjówkę uroczystą rzeczy nieważnych Jaką było me ciało. Przetrząsane przez cierpliwe dzioby ibisów ognia Gdy wszystko skończone wchodzę niewidzialny do arki. Nie zważając na przechodniów życia i odgłosy ich kroków sunących w oddali Poprzez głogi deszczu Widzę krawędzie słońca . Odpowiedz

Grupa turystów z przewodnikiem spaceruje po Paryżu. Przewodnik mówi: - Właśnie przechodzimy obok słynnego paryskiego burdelu. - Dlaczego obok?! Odpowiedz

To śpiewa Paryż. Tu śpiewa Paryż Tam właśnie mieszka piosenka ta Poprzez bulwary Płynie radośnie co dnia Niebo paryskie Dało jej lekkość i wdzięk, i czar Wszystkim jest bliska Sama unosi się z warg Montmartre, Pigalle, Boulogne Już wszędzie nucą ją Mały gawrosz i starszy pan I sam pan Yves Montand Tu śpiewa Paryż Tam właśnie mieszka piosenka ta Poprzez bulwary Płynie radośnie co dnia Ucieka czasami Znad brzegów Sekwany Na maszt radiostacji Wysoko się pnie Z masztu mknie dalej Dalej, pod obłoki W słońce, błękit, wiatr Lekka jak ptak Wesoła jak ptak Tu śpiewa Paryż Tam właśnie mieszka piosenka ta Poprzez bulwary Płynie radośnie co dnia Niebo paryskie Dało jej lekkość i wdzięk, i czar Wszystkim jest bliska Sama unosi się z warg Tu śpiewa Paryż Tam właśnie mieszka piosenka ta Poprzez bulwary Płynie radośnie co dnia. (Janusz Odrowąż) Odpowiedz