hm...dobrze pielęgnować te wspomnienia..."Mysia szara" w komentarzu wspomniała też, że szczęście jest blisko w szarych deszczowych chmurach ...przecież ono mieszka zawsze w sercu naszym, ukryte...ile jest takich zagubionych wspomnień dzieciństwa...trzeba je odkryć tę szarością tęczówki ,wystarczy wlać dorosłym dzieciom ponownie Nadzieję, dmuchnąć mąką dzieciństwa ,ulepić miłość...z wiarą wszystko jest możliwe na wspólnej drodze ...podnoszę pół biletu mojego życia...szaro-niebiesko-zielone oczy moje i dmucham piórem Waszych skrzydeł...idę ..".Wszystko w tym który mnie umacnia...śpiewam po drodze, czytam was, piszę.." Jezus na drodze naszej , Maryja, jak Matka otula ciepłem dłoni, różaniec w ręku dziecka...jest pięknie...dziś śpiewa Ewelina Flinta "Przeznaczenie" Odpowiedz

Szare życie, szarość spojrzenia...to wizyta" myszki" na profilu przypomniała to spojrzenie...myszka...szare życie codzienne jest też piękne... zawsze można rozświetlić je spojrzeniem nieba, wystarczy , chcieć, popłynąć drogą tych chmur, błękitnieją wtedy tęczówki , źrenice się rozszerzają,hm...jak Dyzio Marzyciel patrzeć w chmury płynące...dziecięcy świat wpleść w dorosłe życie...zerwać się do lotu, łapać wielość barw motylich skrzydeł, to wtedy...łapiemy świat, czystych lat, oddech pól i łąk dzieciństwa...świat pachnie latem, dobrem, chlebem...biega się wtedy razem po łące, trzymając się za ręce,braci, sióstr.. wraca myślą tam gdzie dom nasz ...tam obiad pachnie...ciepło , miłość, matczyne ręce....obejmują,w moim przypadku też lepią pierogi...zdmuchują mąkę ze stolnicy,też rąk...znowu biało jest,jak Boże Narodzenie letnie w zapachu zbóż, pięknie...szczęśliwe dzieci myją ręce...i czekają na posiłek...h Odpowiedz