"Usiądź. Odetchnij. Pomyśl po co żyjesz." Odpowiedz

Zawsze lubiłem ławki. Są znakiem wycofania, dystansu, łagodnej marginalizacji na obrzeżu świata. Są nieocenionym punktem obserwacyjnym, dogodnym schronieniem, bezpieczną przystanią na poboczu drogi dla tych, którzy potrafią się zatrzymać. Spędziłem wiele godzin na ławkach, kontemplując świat. Istnieją ławki cudowne, niestosowne, wysoce nieprawdopodobne, które stoją w niewiarygodnych miejscach. Człowiek siedzący na ławce nie należy już do rzeczywistości, a w każdym razie się od niej odcina. To proste siedzisko czyni zeń poetę i porusza jego horyzonty. Jeśli istnieje jakieś miejsce, które nie podlega tumultowi świata, jest nim właśnie ławka. Odpowiedz

Nie uciekaj od miejsc, z którymi łączą Cię złe wspomnienia. Spróbuj po prostu wypełnić te miejsca nowymi zdarzeniami, które zrodzą dobre wspomnienia... Odpowiedz

Siedziałam na ławce w parku, lecz nie sama... Obok mnie, po lewej, siadło zwątpienie, po prawej- nadzieja... Zapytałam się nadziei: - Co będzie? - Będzie dobrze.... Patrz pozytywnie w przyszłość... Zapytałam zwątpienie: - Jak będzie? Odpowiedziało: - Nie słuchaj nadziei, nic nie będzie dobrze, przecież wszystko się rozpada.... Popatrzyłam smutno na nadzieję, uśmiechnęła się do mnie i powiedziała: - Na pewno się wszystko ułoży, tylko musisz być cierpliwa.... Podeszła do mnie cicho wiara i szepnęła: - Słuchaj nadziei ona ma rację, tylko musisz mocno w to wierzyć.... Wstałam z ławki i odeszłam z wiarą pod rękę i z nadzieją w sercu , a zwątpienie siedziało zdziwione na ławce...... Odpowiedz

Było ich dwoje,potem jedno,a teraz pustka. Odpowiedz