To były cudowne czasy, ni mieliśmy komputerów ,telefonów komórkowych ,ale mieliśmy siebie ,przyjaciół kolegów i znajomych. Odpowiedz

Ja z kolei, nie istnieję, gdy siedzę przed komputerem, piszę i wysyłam literki. Odpowiedz

"Komputer to prawie człowiek - z wyjątkiem tego, że nie zwala swoich błędów na inne komputery." Odpowiedz

Choć to w głowie się nie mieści, Chciałabym mieć lat trzydzieści, By wróciły lata młode, Znów mieć zdrowie i urodę, Snuć marzenia,wielkie plany, W chwilach smutku iść do Mamy, Wypłakać się w rękaw skrycie, Z lekkim sercem biec przez życie... Trzeba dobrze to rozważyć... By się zbytnio nie rozmarzyć… , Bo ten czas,tak szybko leci... Mieć od nowa małe dzieci? Wciąż się zrywać i pracować? Ciągle prać,szyć i gotować? Nie mieć nigdy na nic czasu? Nie wychodzić do parku, do lasu? Te marzenia,lepiej schować... Stąpać trzeźwo, tu i teraz, Siąść sobie do komputera, Poflirtować trochę skrycie, Z lekkim sercem iść przez życie. Nie narzekać,nie marudzić, No i zbytnio się nie trudzić.. I tak czerpiąc z życia hojnie Dożyć do stu lat, spokojnie...!!! Odpowiedz

Komputerowy nastał Świat Cybernetyczne przyszło życie Internetowy leci kwiat Wieczorem tu a tam o świcie. Lecą całusy satelitą Mkną przez kontynent niczym sygnał Tylko tak myślę, żeby mi kto Czułości z duszy mej nie wygnał. Palce jak serce oczy duszą Klawiaturowe słowa przyślą Tylko czy "maile" nas nie zmuszą Do oddzielania czucia z myślą! Cybernetyczny dotyk może Próbować wczuć się w ludzkie ciało Tylko doprawdy nie daj Boże! By serce z ciała uleciało... Myśli jak strzały biegną w sieci Wracają niby błyskawica Tylko co znaczą myśli gdy Ci Nie przyjdzie nigdy mnie dotykać! Internetowe nasze ciała Klawiaturowe nasze myśli Internetowy Jesteś cały/a I Możesz tylko mi się przyśnić. Odpowiedz

"Ci, którzy są wystarczająco szaleni, by myśleć, że są w stanie zmienić świat, są tymi, którzy go zmieniają." Odpowiedz

Gdy dziś usiądziesz przed komputerem i wejdziesz na profil swój. Zobaczysz ode mnie pozdrowienia szczere, i uśmiech serdeczny zobaczysz mój. Bo bez względu na to jak ja się czuję Tobie wszystkiego dobrego Życzę. Odpowiedz

Żyłem w PRL-u Jestem gorszym sortem, żyłem w PRL-u, lecz na tamten ustrój nie bluźnię, nie szydzę. Nie chcę go opluwać, jak rodaków wielu ani też nie powiem, że go nienawidzę. Do szkoły chodziłem za czasów Gomułki, nie było stołówki ani też świetlicy. Podczas długiej przerwy jadłem suche bułki, na ciepły posiłek nie miałem co liczyć. Ze wspólnej butelki lemoniadę piłem, bo nikt na sterylność nie zwracał uwagi. O zbędne kalorie też się nie martwiłem, choć ich nie liczyłem, nie miałem nadwagi. Nie było komórek, gier, ni komputera, w telewizji kanał – jeden : czarno-biały. Jednak ludzie byli szczęśliwsi niż teraz, nawet alergeny nas się nie imały. autor jlewan Odpowiedz

To były czasy. Odpowiedz