Chcę wiedzieć, czy potrafisz żyć z porażką, nie tylko swoją, stanąć nad brzegiem jeziora i do srebrnego księżyca krzyczeć: „Tak!” Nie interesuje mnie, gdzie mieszkasz i ile masz pieniędzy. Odpowiedz

'' Niezwykła zwyczajność '' Móc dostrzec zwyczajność niezwykłą w codzienność zanurzyć się głębię, cieszyć się kamykiem na plaży w błękicie oglądać gołębie Z mokrymi włosami tańczyć, na deszczu zaszaleć radośnie gdy słońce zabłyśnie zza chmury usiądzie promieniem na sośnie... Zatrzymać pędzące zegary podpatrzeć przyrodę jak żyje, i wcale nie trzeba biletu by słuchać naturę jak bije A księżyc w jeziorze snów szuka, gwiaździstym brokatem ozdabia i można oglądać te cuda nie trzeba kokosów zarabiać... Bo wszystko co ważne i piękne nam wszystkim za darmo jest dane, więc nie bój się czerpać ze źródła zadziała jak balsam na ranę… Odpowiedz

W ksiezyca blasku przewijam sie W Ksiezyca snach odnalesc chce Te sny zapomniane,nadzieje odebrane Dzieciecych marzeñ czar Choc trwaja we mnie- to duch ich Inny juz, inne plany,inne sny Lecz w glebi mej inna nazwe maja Inny ich czar,nie dzieciecy juz- Dorosly we mnie, ja z nimi Bladze w mych marzeñ snach... Czar nie prysnie,droga dalej isc Pragne wlasnie dzis..... Po otchlaniach borow Zaglebiam sie, W puszczy szukam echa Dawnych wspanialych dni Drogami chce nagle isc A to wszystko tak blisko Tak blisko We mnie,poprostu we mnie Tkwi.... /alma/ Odpowiedz

SUMIENIE Przekląłem - i na wieki rzuciłem ją samą, I wzburzony, nim księżyc zabłysnął wieczorem, Jużem się od niej długim rozdzielił jeziorem. A gdy się toń jeziora księżycową plamą Osrebrzała, gdy wichry zawiewały chłodniej, Jam jeszcze leciał - jeszcze uciekałem od niej. I może bym zapomniał - bo koń leciał skoro, Bo mi targały myśli tętniące kopyta. Gdzie ona? - oszukana - przeklęta - zabita... Patrzę na niebo, księżyc, na gwiazdy, jezioro... Wszak jęk tu nie doleci, wszak łez nie zobaczę. To jezioro - to fala - to nie ona płacze. I może bym zapomniał... lecz gdy to spostrzegła Blada światłość księżyca, krok w krok za mną biegła. Próżno się zatokami wężowymi kręcę, Wszędy mnie księżycowa kolumna dopadła, Jak by się ta kobieta do stóp moich kładła, I niema płaczem, za mną wyciągała ręce. Juliusz Słowacki Odpowiedz

Głaszcze mgła górskie jeziorne tonie, Dotyk jej leciutki słychać, Światło bada jej przejrzystość, By zapalić uśmiech w niszach. Trwaj tak, chwilo! Trwaj w swym pięknie Dolśnij srebro, zjaśniaj błękit, Skrzydła otwórz w górze ptakom, By wybudzić radość z drzemki... Odpowiedz