Rozmowy w pośpiechu, znajomych mniej znanych, spotkania w pół słowa, krąg zdarzeń ten sam. Gubimy się w tłumie, pytamy "co dalej?", krzyk miasta nas ściga, noc cichnie w sen. A w górach już jesień, Płomienne kolory, A w górach już jesień, I spokój na progu. A w górach już jesień, I śpieszne odloty, Pożegnań czas... A w górach już jesień, Królestwo niczyje. A w górach już jesień, I kruche motyle. A w górach już jesień, Śpią w słońcu kałuże. Świat żyje przez chwilę, Nie krócej, nie dłużej... A w górach już jesień... Już jesień... A potem powroty, Czas nagli, dzień mija. Gubimy zmęczeni klucze u drzwi, Biegniemy na oślep, W niewierną już przyjaźń, I śnimy na jawie, powszednie swe sny. Odpowiedz