Łąka nasza Te kwiaty zrywałeś dla mnie o poranku majowym pamiętasz? Gdy brodząc bosymi stopami biegłam do ciebie w perłach. rosy od słońca wschodzącego błyszczacymi, Powietrze pachniało marzeniami nabrzmiałe pragnieniami. Trawy tysiącem małych słońc świeciły, tak daleko byłeś jeszcze sukienka powiewała słodkim wiatrem. pieszczona moje włosy różowego wschodu obłokami przysłonięte. Trawy ukwiecone dywanem pachnącym wiodły mnie tam gdzie, na polanie pochylony układałeś w bukiet niespełnione marzenia niewinne pocałunki. Tak blisko o jeden krok prawie. Odpowiedz

Po każdym spojrzeniu w niebo, zostaje w oczach nieco błękitu. Aleksander Kumor Odpowiedz

"Drzewo od wichrów smagane nigdy się nie łamie" Odpowiedz