Ja także uwielbiam zwierzęta. Od urodzenia mam styczność ze zwierzętami. W domu ciągle były ( i są) jakieś zwierzęta. A to psy a to koty, rybki i różnego rodzaju gryzonie. Teraz ciężko by mi się żyło bez zwierząt

Temat istnieje tak dawno a ja dopiero teraz go zauważyłem.

Zapewne zauważyliście już jak bardzo denerwują mnie tapetki na których zwierzaki, a szczególnie koty traktowane są jak martwe  nic nie czujące zabawki, a wystraszony pyszczek kociaka uznawany jest za wyjątkowo uroczy. Dlatego daję wyraz swojemu oburzeniu w dość ostrych komentarzach i niskich ocenach takich tapetek. Widok wystraszonego kociaka upchanego do skarpetki i powieszonego na sznurku nie jest dla mnie strawny jako tapetka.

Mieszkam we własnym domu i na razie na podwórku a ściślej pod werandą mieszkają albo czasowo pomieszkują okoliczne koty. Był na tym podwórku przez 12 lat gospodarz w postaci czarnego jak smoła nie całkiem rasowego wilczka, który wabił sie "Kaj". Wychowałem go od 6-cio tygodniowego szczenięcia i bardzo się zżyliśmy.

Mimo że psiak był wysterylizowany to jednak od czasu do czasu dostawał "psiego rozumu" i nie było siły aby utrzymać go na podwórku, a że nie znał obroży to zawsze w takim czasie znalazł sposób żeby się wymknąć, albo wręcz na beszczela uciec przez furtkę pod nogami wchodzącej osoby. Najczęściej wybierał cwaniak do tego córkę. Zawsze po kilku dniach takiej "kawalerki" wracał złachany, brudny, zmęczony, ale szczęśliwy i przez jakiś czas był spokój.

Któregoś razu przed świętami Bożego Narodzenia bryknął na taka "kawalerkę" i nie wrócił. Poszukiwania nie dały rezultatu. Po jakimś czasie od znajomych chłopaków z komendy dowiedziałem się że podobnego do mojego Kaja psiaka sprzątnęli z ulicy po wypadku.

Podwórko zrobiło się przeraźliwie puste i smutne. Długo nie mogłem sie zdecydować na drugiego psiaka a i praca nie pozwalała na to aby właściwie i serdecznie zająć sie nowym domownikiem.

W końcu gdy przygarnąłem od znajomych półrocznego kundelka to po roku pobytu u mnie dostał psiego tyfusu i po miesiącu leczenia  podwórko znów zrobiło się puste. Tak jest do dzisiaj. I nie mogę zdecydować sie na następnego psa na podwórku bo trudno zapomnieć o tych które były, przywiązały sie do mnie i ja do nich a teraz ich nie ma.

Znam za to wszystkie psy z pobliskiego osiedla, które wychodzą na moją uliczkę na spacery. Miło jak psiak, chociaż obcy wyrywa się panu lub pani i przybiega żeby się przywitać. Wiedzą dranie skądś, że lubię te zwierzaki i nawet groźny rottweiler czy amstaff przyjaźnie merdają ogonami i wcale nie wyglądają groźnie.

Trzeba oczywiście uważać bo taki rozbrykany kłębek mięśni potrafi w zabawie przewrócić a co najmniej ubrudzić, ale przyjemność z jego radości i poszczekiwania  jest duża. A i ludzi przy tym poznaje się bliżej, można pogadać i kłopotu ze sprzątaniem po pieskach nie ma, bo nie wypada brudzić pod oknem znajomemu.

Dołączam się do apelu Afrodyty. !!

Idą wakacje - na wyjazdach zwracajmy uwagę na otoczenie przydrożnych parkingów. Tam już dwa razy znalazłem takiego przywiązanego samotnego psiaka.

Zabrać go to może być kłopot dla wielu z was, więc wystarczy wtedy uwolnić go. Dajmy zwierzakowi szansę na przeżycie. Pies to mądre i zaradne zwierzątko, poradzi sobie jeśli głupi lub zły człowiek nie odbierze mu wolności.