Cza­sem zda­je mi się, że nie mam już sił, że nie pod­niose się po ko­lej­nym magicznym upad­ku. Wte­dy właśnie moi przy­jaciele po­dają mi po­mocną dłoń na­dając sens ko­lej­nym dniom. To właśnie oni czy­nią mnie tym kim jestem... Odpowiedz

Za­biera­liśmy wza­jem­nie swój wol­ny czas, wy­pełnialiśmy go ma­gią gestów i słów. Nag­le, obudzi­liśmy się i nie zo­baczy­liśmy nic, tyl­ko swój zgu­biony świat. Odpowiedz