Lekarze twierdzą podobno, że stan ducha zwany zakochaniem, przypomina pewne formy obłędu. Jeżeli tak im się kojarzy stan zakochania z wzajemnością, to cóż powiedzieliby o miłości nieszczęśliwej, zawiedzionej i odepchniętej, pozbawionej nawet ociupinki nadziei? ~Małgorzata Musierowicz Odpowiedz

Zakochaliśmy się w sobie, mimo dzielących nas różnic, a gdy już to się stało, zrodziło się coś wyjątkowego i pięknego. Moim zdaniem w ten sposób, kocha się tylko raz i dlatego każda nasza wspólna minuta, jest na trwałe wyryta w mej pamięci. Nigdy nie zapomnę ani jednej chwili. Odpowiedz

Z tobą, zdobyłam szczyty marzeń. Nauczyłam się siebie, przywróciłam do życia. Uwierzyłam, zaufałam. Traciłam oddech, patrząc. Syciłam się tobą. Twoim głosem, szeptem, milczeniem. Każdym słowem, znaczyłam mapę na skórze. Z Tobą utonęłam, w oceanie pragnień. Dziś wiem, co mieści jego głębia. Odpowiedz

a twoj do­tyk uko­jeniem roz­dartej mej duszy jes­tes moim zy­cia tchnieniem cho­robą i nagłym wes­tchnieniem ce­lem zy­cia wiodącym i czu­je nagły po­wiew wiat­ru,kto­ry głaszcze me zra­nione dłonie Odpowiedz

Smut­ki umarły, a niepo­koi ty­siące Przyjęły spo­koj­nie zniewa­gi ra­niące, Lecz gdy miłość uj­rzały, nadzieją ga­nianą Uciekły w głębię zwaną ot­chłanią. Odpowiedz

Praw­dzi­wi przy­jaciele, to ta­cy, którzy cieszą się Twoim szczęściem i trwają przy To­bie gdy jest Ci smut­no. Odpowiedz