"Pokryj skrzydła ptaka złotem, a już nigdy więcej nie wzbije się w powietrze". Odpowiedz

Stoję przed szybą zapomnienia, gdzie kończą się moje marzenia. Wciąż w jeden się obraz wpatruje i wiem co serce czuje ... Zamknięta w złotej klatce zasypiam jak w pułapce . Czekając z nadzieją wielką i tęsknotą wszelką ... Krążą marzenia po szkle dając ciepły błękitny cień . Lecz nie wzlecą wysoko jak ptaki by zwiedzać świat szeroki taki. Tu ze mną zostaną w klatce na węzeł zawinięte w szmatce . Bym zawsze pamiętała jakie marzenia miałam. Tańczą na szkle moje marzenia a dla mnie nic się nie zmienia. W to okno wciąż się wpatruje bo wiem co moje serce czuje... Odpowiedz

Brodzi­my w szyszkach i orzechach, z ptakami i wiewiórkami które bez­tros­ko pod­ska­kują, tocząc się przez mias­to. Jak to się skończy? Cała przy­roda jak­by próbo­wała się oder­wać. Nic już się siebie nie trzy­ma. Ja też. Odpowiedz

W ciem­ności ma­my naj­jaśniej­sze spoj­rze­nie na rzeczywistość... Odpowiedz