Oczy poety W oczach poety rozwija się niewidzialny świat szeleszczą powieki o które rozbija się przypływ napięcie powietrza wnika do jego tęczówek, strach i niepewność los przyszłych wersów zatrzymane tylko dla siebie. W oczach poety nieokreślony kontynent zarysy wyspy na której chowa archetyp człowieka. Oczy poety świecą dziecięcym marzeniem gasną powoli w chwili gdy wszystko się zdarzy. On wie – skała jest trwalsza pomniki zależą tylko od ludzi . Odpowiedz

Oślep­li wszys­cy bo bra­li od­wet oko za oko... Odpowiedz

Ale ty masz oczyska . Widzę ziemię. Odpowiedz