To śmierć głodowa! Przy zgasłym ognisku Zasiada wlokąc całun lodowaty I matkom dzieci porywa z uścisku, I nagie trupy zostawia wśród chaty, I kroczy dalej w upiora postaci Rozpościerając gorączkowe dreszcze... A zmarły wstaje, by zabijać braci, Za krzywdy swoje mszcząc się w grobie jeszcze, I rozszerzając zaraĽliwe tchnienia Idzie do ludzi przemawiać sumienia. Odpowiedz