Idą gościńcem... Idą gościńcem ludzie biedni, Niosą w węzełkach chleb powszedni. Po twardej utykają grudzie Bardzo ubodzy, smutni ludzie. Każdy ma starą, zadartą szmatę I na ramieniu swym łopatę. Dokąd to, ludzie, tak was wielu Podąża? Do jakiego celu? - Idziemy w trudzie i mozole, Ażeby kopać bożą rolę. Idziemy kopać ugór boski, By w nim pogrzebać nasze troski. Idziemy kopać boże darnie, Aby pogrzebać swe męczarnie. Jesteśmy ludzie bardzo chorzy I sami sobieśmy doktorzy. Samiśmy własnych mąk lekarze, Lekarze, co się zwą grabarze. Uleczym siebie ziemi warstwą, Łopata oto nam lekarstwo - Jak zwie się wasza boleść sroga? - Nie mamy Boga! Brak nam Boga! Odpowiedz

Przychodzi budowlaniec do majstra: - Panie majstrze łopata mi się złamała! - To się oprzyj o betoniarkę! Odpowiedz

Żeby coś znaleźć, trzeba wiedzieć, czego się szuka. - Ks. Jan Twardowski Odpowiedz

Nigdy nie koncentruj się tak bardzo na tym, czego szukasz, bo nie zauważysz tego, co właśnie znalazłeś… /Autor nieznany/ Odpowiedz

Żeby coś znaleźć, trzeba wiedzieć, czego się szuka. /Jan Twardowski/ Odpowiedz

Wspom­nienia to je­dyny skarb ja­ki posiadam. Mogę pow­ra­cać do nich no­torycznie mając pew­ność, że nikt ich mi nie ukradnie. Bo pa­mięć to dar i przekleństwo. Odpowiedz

Prag­niemy od ludzi ciepła, a wciąż łamiemy im ser­ca. Człowiek to skarb, ser­ce to skarb. Dbaj­my o skar­by. Odpowiedz

skarb jest zna­leźć trud­no i pot­rze­ba wiele wy­siłku aby go odkryć... lecz po­zos­ta­je py­tanie czy po je­go zna­lezieniu spra­wi nam taką samą ra­dość jak w naszych mżeniach... czy raczej sta­nie się naszym przekleństwem... Odpowiedz

Nie wszys­tko złoto, co się świeci i nie każdy skarb mu­si błyszczeć jak złoto, by móc naz­wać go drogim. Odpowiedz

By­wa, że tyl­ko człowiek, który stra­cił wszys­tko, pot­ra­fi ob­da­rować Cię naj­cenniej­szym skarbem. Odpowiedz

Jedźmy stąd da­leko, Złota tu nie uświad­czysz ko­lego, Niech się ogień w zniczu pa­li, By nam skar­bu nie zab­ra­li. Hej! Odpowiedz

ile mogę próbo­wać by stać się choć trochę lep­szy kiedy nie mogę wy­dos­tać się z obojętności kleszczy oświet­lałeś na­wet najgłębsze ciem­ności widziałeś skarb wśród roz­rzu­conych złotych kości Odpowiedz