Smyczek i struny jakiż to mrok na oczy padł? mgła w górze księżycowo mroźna dotykać strun przez tyle lat i nie móc w świetle ich rozpoznać?! komuż potrzeba nas? kto blask w pożółkłe dwa oblicza wsączył? i pojął smyczek: jeszcze raz ktoś wziął ich nagle, i połączył jak dawno już... Z ciemności dzwoń gdy Cię zapytam: "Ty żeś? Ty żeś?" a struna się tuliła doń lecz drżała, płacząc coraz ciszej "czy mi odpowiesz? dasz mi znak że nigdy się nie rozstaniemy?" odpowiedziała struna: "tak!" lecz serce ból przenikał niemy smyczek zrozumiał to. I ścichł a w skrzypcach nadal echo brzmiało i męką się ozwało w nich co ludziom się muzyką zdało ale nie zgasił człowiek świec śpiewały skrzypce. Aż o świcie słońce im wreszcie dało lec bez sił... na czarnym aksamicie... /I.ANNIENSKI/ Odpowiedz

Każdy człowiek ma pra­wo być mu­zykiem i grając swe życiowe skrzyp­ce na­pełniać ser­ducho ożyw­czą radością... Odpowiedz

Niejedna trąba chciałaby grać pierwsze skrzypce.Urszula Zybura Odpowiedz

Może na skrzypcach wygram Wiatr i pochyłą ulicę I noc, co taka niezwykła Autor: Konstanty Ildefons Gałczyński Odpowiedz

może zagramy muzyka ukoi nasze smutki i tęsknoty Odpowiedz

To nie jest gitara,to są skrzypce Odpowiedz

fajna gitara. chcialabym sie na tekiej nauczyc grac.XD Odpowiedz