Pla­my dało się zo­baczyć tyl­ko w świet­le słońca, więc Ruth nig­dy nie była ich świado­ma, aż do chwi­li, gdy zat­rzy­mała się w ka­wiar­ni na świeżym po­wiet­rzu na fi­liżankę ka­wy, spoglądała w dół na spódnicę i widziała ciem­ne śla­dy roz­la­nej wódki czy whis­ky. Odpowiedz