"Ach, babciu - krzyczy kurka. Na głowie stanął świat!". Aż tu naraz w środku nieba. Księżyc zjawia się przed niemi, ze sto razy chyba większy, niż ten, który widać z ziemi: Przymrużył jedno ślipie, a drugim groźnie łypie, Otworzył usta jak okno. I byłby samolot połknął. Ale babcia zeskoczyła. I nagle się obudziła. Patrzy - porządek wszędzie, nic złego się nie dzieje, kurka siedzi na grzędzie I z babci się śmieje. Odpowiedz

Krowy - jak boże krówki. A kurek to nawet nie widać. Popatrzyły do góry . Co zobaczyły? Chmury?. ... Chmury już w dole były. I ziemię zasłoniły. Odpowiedz

Wielkie góry - jak kupki piasku. Wielkie drzewa - jak krzaczki w lasku. Rzeki - srebrne wstążeczki. Łąki - zielone chusteczki. Domy - klocki drewniane. Pola - kratki malowane. Jeziora - jak donice. Pociągi - jak gąsienice. Ludzie - jak mrówki. Odpowiedz

Kurka w bek, babcia w krzyk, a on sobie kozła - fik!. Kurka gdacze, babcia płacze, a on sobie buja, skacze, coraz wyżej się unosi, chociaż babcia błaga, prosi, chociaż kurka motor dziobie, kółka drapie, śrubki skrobie. Aeroplan coraz chyżej, coraz śmielej, coraz wyżej!, Na dół popatrzyły, dziwy zobaczyły: Odpowiedz

Jak me zaczną się szamotać, drapać, dziobać, rzucać, miotać, szarpać, łapać się za rygle, to przy skrzydle, to przy śmigle. Aż przez takie szamotanie, motor warknął niespodzianie, Śmigło kręci się jak fryga, I samolot w górę dźwiga. Kurka w skrzek - babcia w płacz: "Co się dzieje? Kurko, patrz!" Odpowiedz

Miała babcia kurkę, kurkę-złotopiórkę, wesołą kokoszkę, zwariowaną troszkę. Kiedyś jej ta kurka, uciekła z podwórka. Babcia za nią truchtem drepce, "Wracaj" - krzyczy. - "A ja nie chcę!". A tam zaraz blisko, to było lotnisko, kurka się tam zapędziła, aeroplan zobaczyła, a że była dobra skoczka, wskoczyła tam nasza kwoczka. Wtedy babcia - hopla! - Też na areoplan. Odpowiedz