’SMUTNO BEZ CIEBIE…’’ Tak mi smutno jest bez Ciebie Gdy Cię nie ma obok mnie. Tak mi smutno jest bez Ciebie To me serce tęskni już. Tak mi smutno jest bez Ciebie Gdy też pragnę z Tobą być. Choć daleko nawet jesteś Tak bez Ciebie jest mi źle. To Ja wołam Cię z daleka Bo na Ciebie Ja już czekam Jak w mym sercu pozostaniesz. Gdy i tego nawet chcąc Tak też będąc w mej tęsknocie Bo Cię nie ma obok mnie. To mi smutno jest bez Ciebie Gdy też z Tobą pragnę być W takim szczęściu i radości. Jaką mając też przy Tobie Gdy mi będziesz bardzo blisko Bądź mą osobą marzeń i snów. Jak na jawie między nami Nie żałując wspólnych sił. Co do tego jak już będzie Gdy i będąc znowu razem Tak bez smutków ani złości. Lecz w szczęściu i radości Nie żałując własnych sił J tak smutno jest bez Ciebie. Gdy Cię nie ma blisko mnie To me serce tęskni już Jak daleko jesteś już. Lecz i pragnąc z Tobą być J jeśli tego nawet chcesz Z uczuciami się nie kryjąc. Odpowiedz

Chciałam być z Tobą, ale nie mogłam, myślałam, że kochasz, lecz się zawiodłam, bawiłeś się mną, duszą moją, ciałem, bawiłeś uczuciem, moim kochaniem. co chciałeś, robiłeś tak uległa byłam bo Cię kochałam, bo ci wierzyłam. Teraz nie wierzę choć kocham boleśnie, rana za duża w sercu się nie mieści żal, ból, cierpienie, tyle mi dałeś, takie uczucie mi zafundowałeś, nie będę ciągle uśmiechać się przez łzy, nie będę cierpieć, że już nie Ty. Skrócę cierpienie moje żałosne, nie będę czekać kolejnej wiosny, wierząc, że zmieni się coś w moim życiu, zniknie na zawsze w ciszy, w ukryciu, nawet ślad mały po mnie nie zostanie, tak bardzo Cię kocham, moje kochanie, że żyć nie mogę, nie chce już dalej. Odpowiedz

Na zawsze Wstała miłość o poranku pogłaskała myśli dwojga ludzi zakochanych co po szczęście przyszli... Darowała oczom blasku serc napięła strunę bowiem żadne już bez siebie dalej żyć nie umie... Dłonie razem połączyła w dotyku nadziei chociaż słowa niepotrzebne przysięgą je mieni... Wspólną drogą pójdą wreszcie razem tworzyć cuda przecież z taką towarzyszką wszystko im się uda… Odpowiedz

Wy­raźnie od­czułam jak zadrżał na całym ciele. Stanęłam nierucho­mo, przes­ta­wałam płakać, a na­wet od­dychać. Odpowiedz

Pod­szedł jeszcze bliżej i prze­sunął niepew­nie rękę na dru­gi bark oka­lając mnie swym ra­mieniem. Obo­je poczu­liśmy się przez chwilę jak w niebie . Odpowiedz

Prob­le­mem dzi­siej­sze­go świata jest brak zro­zumienia in­ny­mi słowy je­den człowiek nie pot­ra­wi zro­zumiec drugiego Odpowiedz