Kochać... słowo przez nas powtarzane, przez każdego inaczej rozumiane, rozwijamy go lub niszczymy. Kochać... to wrażliwym być na człowieka, na otoczenie w ktorym żyje. Kochać... to miłosć, wyrozumiałość, spokój, serdeczność, i ciepło to wielkie serce. Kochać... to nie zamknac się w skorupie własnych spraw, interesów, Piękno...to kochać.../m.m./ Odpowiedz

Spróbujmy jeszcze raz Jakbyśmy nigdy się nie znali Spróbujmy jeszcze raz Jakbyśmy ledwo się spotkali Spróbujmy jeszcze raz Jakby się cofnął czas Nie było godzin zachwycenia Ani długich dni cierpienia Spróbujmy jeszcze raz Jakby nikogo nikt nie zranił Spróbujmy jeszcze raz Jakbyśmy byli nie ci sami Spróbujmy jeszcze raz Bo szkoda nam, bo żal Tego, co mogło być. Tak, żal. Choć los naszą miłość Poplątał, pogmatwał Choć odejść jest łatwo A zostać niełatwo Spróbujmy jeszcze raz Czas chyba czegoś nas nauczył Spróbujmy jeszcze raz Do naszych pierwszych wzruszeń wrócić Spróbujmy jeszcze raz To co łączyło nas Szczęśliwe chwile, słowa czułe Jak pisklęta w dłoniach tulić Spróbujmy jeszcze raz Pilnować swego szczęścia lepiej Spróbujmy jeszcze raz Rozbity dzbanek jakoś zlepić Spróbujmy jeszcze raz Bo szkoda nam, bo żal Tego, co mogło być. Tak, żal. /słowa:Janusz Odrowąż/; Odpowiedz

Tak niedawno, to przecież było, czy dobrze pamiętam, czy to nam się śniło, w młodzieńczej wiośnie z uśmiechem, radośnie szliśmy obok siebie w objęciu miłosnym... Gdzie ta dziewczyna z burzą loków. Gdzie ten młodzieniec z błyskiem w oku Gdzie są białe noce, co tuliły nas. Gdzie nasze sny o podróżach do gwiazd. Cieszyło nas wszystko, deszcze i burze. Świetliste poranki, zachody w purpurze. Dotyki zmieniające się w krople dreszczu i pocałunki wołające o jeszcze i jeszcze... Gdzie ta dziewczyna o oczach błękitu Gdzie ten młodzieniec spowity w mgłę świtu. Gdzie nasze łoża, które ścielił nam czas. Gdzie nasze marzenia, co tkwiły w nas. A czas nieuchronnie jak pociąg po torach, mknie przez dni i lata rozwożąc życia pory. Przywiózł nam jesień ciepłą prawdziwą i szron na skroń jak srebrne żniwo... Tu jest ta dziewczyna, co w oczach ma głębię. Tu ten młodzieniec o sercu gołębia. Tu jest nasza miłość osuszająca łzy, i nasze dobre myśli, gdzie ja i ty. /nie znam autora/ Odpowiedz

Lato , słońce miłością świeci. Fruwa uczucie między ludzmi, szuka do kogo by się tu przyczepić. Romanse, flirty ,buziaki ,obietnice. Czy któreś przetrwają wieki ? Twoje ,moje ,jego ,czy jej a może niczyje. Te uczucia potrzebą chwili zrodzone są piękne ale nietrwałe. Deszcze jesieni zmyją zapał cały i miłość do morza odpłynie. W kochaniu jednak jest taka siła co wzbogaca marzenia wiec ...szukajmy okazji do ich spełnienia. (mag8 ) Odpowiedz

Wiele jest uczuć i dróg przez życie, marzeń o szczęściu, w które wierzycie. Na nią czekamy często przez lata, szukamy wszędzie - pałac czy chata. Pragniesz miłości, serca szczerego, oddałbyś wszystko, by doznać tego. Kochać i kochać i być kochanym, szczerym uczuciem, sercem oddanym. Ci, co kochają dobrze to znają, miłość wzajemna - na nią czekają. Ale jak zgadnąć co serce czuje, czy szepcze czule, że Cię miłuje. Kocham – jedyne słowo na świecie, w każdym języku je zrozumiecie. Lecz nie każdemu miłość jest dana, taka prawdziwa, oczekiwana. A kiedy czujesz ją niespodzianie, serce z nadzieją oddałbyś dla niej. Odpowiedz

Kochany bracie, kochana siostro, Nie wiem kim jesteś,nie wiem gdzie żyjesz, Lecz chcę dla Ciebie poświęcić wszystko, Chce dać Ci siebie. Takie jest prawo miłości Które dał Pan. Takie jest prawo miłości, Jest kluczem do nieba bram. Takie jest prawo miłości I jego strzeżmy I miłość wszystkim dokoła Ze sobą nieśmy. Kimkolwiek jesteś,gdziekolwiek żyjesz, Na jakiejkolwiek spotkam cię drodze, Zawsze otwarte moje ramiona Przygarnę Ciebie. Odpowiedz

"Uważaj żebyś kobiety do płaczu nie zmusił, gdyż Bóg liczy jej łzy. Kobieta z żebra mężczyzny powstała, nie ze stóp jego, by ją deptać, nie z głowy, by ją wywyższać, lecz z boku, by równą była. Spod ramienia, by ją chronić i blisko serca, by ją kochać..." Odpowiedz