Obchodzę chaty z wieścią: zbliża się z łaski nieba, a ludzie mówią „z Bogiem”, i dają kromkę chleba... Czyli są słowa moje tak bardzo niepojęte. Nie widzą, że się zbliża Królestwo Twoje święte. Nie widzą, że niebiosa rozwarły się narodom. Nie wierzą, choć im prawię z radością i z pogodą. Odpowiedz

Chwile szczęścia którymi się cieszymy przychodzą niespodziewanie. To nie my je chwytamy, tylko one nas chwytają. Odpowiedz