Stoję na dworze - spoglądam w górę Nad głową widzę skłębione chmury, Są jak trzody baranów spędzone I obok siebie gęsto stłoczone.. Lub - widzę w górze ogromne morze, Którego przestrzeń czczę tu w pokorze A kra lodowa pokrywa całość I człowiek czuje się całkiem mały.. Między taflami tej kry lodowej, Które się piętrzą na nieboskłonie Czarne szczeliny wciąż przezierają I się wzajemnie w całość spinają.. Okrągły księżyc jest pod chmurami Tam błękit nieba lśni jak aksamit I się powoli w górę unosi, Krę wypierając - o gwiazdy prosi. Odpowiedz

Klasa zdjęcie. Odpowiedz

Jak słońce topi lód, tak dobroć usuwa nieporozumienia, nieufność i wrogość Odpowiedz