Na błękicie dwa obłoczki Jak Aniołki obok siebie Trzymają się za rączki Biegną by przywitać Ciebie Niosą koszyk obfitości, Wszystko, czego Ci potrzeba Promyk szczęścia i radości Wraz z uśmiechem skrawek nieba Odpowiedz

Korowód Kto pierwszy szedł przed siebie? Kto pierwszy cel wyznaczył? Kto pierwszy w nas rozpoznał? Kto wrogów? Kto przyjaciół? Kto pierwszy sławę wszelką i włości swe miał za nic? A kto nie umiał zasnąć nim nie wymyślił granic? Kto pierwszy w noc bezsenną wymyślił wielką armię? Kto został bohaterem? Kto żył i umarł marnie? Kto pierwszy został panem? Kto pierwszy został sługą? Kto musiał wstawać wcześnie, a kto mógł spać za długo? Stając zapatrzeni w obłoki i w niebo Zapatrzeni w tańcu, zapatrzeni w siebie Wciąż niepewni siebie, siebie niewiadomi Pytać wciąż będziemy, pytać po kryjomu. Odpowiedz

Świat wokół ciebie się zmienia, zmieniają się pory roku. Stopy twe więzi ziemia, a oczy magia obłoków. Obłoków wiedza tajemna, obłoków fantasmagoria, obłoków cudze spojrzenia, obłoków pewność ulotna. Odpowiedz

Daj mi swe dobro, gdy płyną łzy. Daj mi swą rękę, gdy ciężkie dni. Unieś wysoko, gdy widzę dno. Trzymaj w obłokach przez wieków sto. Odpowiedz

Z bujania w obłokach mamy ten pożytek, że choć przez chwilę możemy poprzebywać w naszym "siódmym niebie".... Odpowiedz

Kiedy jes­teśmy dob­rzy nasze Anioły mogą chwi­le od­począć. To właśnie One wte­dy tworzą białe obłoki na Niebie… Odpowiedz

"Położył się Dyzio na łące, Przygląda się niebu błękitnemu I marzy:" jaka szkoda, że te obłoczki płynące Nie są z waniliowego kremu... A te różowe- Że to nie lody malinowe... A te złociste, pierzaste- Że to nie stosy ciastek... I szkoda, że całe niebo Nie jest z tortu czekoladowego..." J.Tuwim Odpowiedz

Trzeba marzyć w obłokach Bo marzenia są miłe i tak cudowne    Bo dzięki nim życie  jest wspaniałe i fascynujące Odpowiedz