Pocieszenie Co ci się stało czereśnio miła Żeś tak głęboko się zamyśliła Ręce podnosisz O pomoc prosisz Wysoko rady by szukać Wszak poty roku nie da się oszukać Przyszła spóźniona nieuczesana Suknia jej złota błotem pochlapana Ostatnie liście z gałęzi przegania Czoło ma mokre na nogach się słania Z daleka widać mrozu siwą brodę Wkrótce pokona nawet wielką wodę Zetrzyj więc z oczu łez kropelki Bo się zamienią w szklane sopelki Przypomnij sobie te ciepłe chwile Liście zielone kwiaty motyle Wietrzyk do wstania cię nie zmuszał Kiedy dzwonkami z owoców poruszał Wspomnienia szybko smutki twe przegonią Bo zimą drzewa od wierszy nie stronią Odpowiedz

Wieczna przemiana, która się dokonuje w przyrodzie, to jest życie. autor: Pola Gojawiczyńska Odpowiedz