Gdy biedna Warszawa w gruzach pozostała, To biedna Warszawa poddać się musiała. I tak się broniła całe trzy tygodnie! Jeszcze Pan Bóg skarze szkopów za ich zbrodnie! Co ja wam tu śpiewam, w głowie się nie mieści, Teraz będzie koniec mojej opowieści. Posłuchajcie, ludzie, z nami łaska Boża, Odbudujem Polskę od gór aż do morza. Odpowiedz

Posłuchajcie ludzie smutnej opowieści, Co ja wam zaśpiewam, w głowie się nie mieści. Co ja wam opowiem to jest smutne bardzo, Niechaj wasze serca biedakiem nie wzgardzą. Dnia pierwszego września roku pamiętnego, Wróg napadł na Polskę z kraju niemieckiego. Najgorzej się zawziął na naszą Warszawę, Warszawo kochana, tyś jest miasto krwawe. Kiedyś byłaś piękna, bogata, wspaniała, Dzisiaj tylko kupa gruzów pozostała. Szpitale zburzone, domy popalone, Gdzie się mają schronić ludzie poranione? Lecą bomby z nieba, brak jest ludziom chleba, Nie tylko od bomby, umrzeć z głodu trzeba. Lecą bomby, lecą od wieczora do dnia, Nie ma kropli wody do gaszenia ognia. Kościoły zburzone, domy popalone, Gdzie się mają podziać dzieci wygłodzone? Matka szuka trupa, głośno wzywa Boga, Błaga o ratunek przeklinając wroga. Odpowiedz

Warszawa od morza do Tatr ... Odpowiedz

To pięknie, gdy człowiek jest dumny ze swego miasta, lecz jeszcze piękniej, gdy miasto może być z niego dumne. /Abraham Lincoln/ Odpowiedz

W Polsce najgwałtowniej i najbezwzględniej potępia się ludzi nie za to, że źle czynią, lecz za to, że inaczej myślą. autor: Jerzy Andrzejewski Odpowiedz

Stolica: forteca prowincjonalizmu. Odpowiedz

Żadne miejsce nie powinno być milsze dla Ciebie od ojczyzny. autor: Cyceron Odpowiedz