Burza to piękne zjawisko, a w pewnych okolicznościach i z pewnymi ludżmi to niezapomniany widok. Odpowiedz

Błądzę po omacku i szarpie się niemile, przeżywam rozterki i cierpię katusze, pokonać przeszkody, przejść całe mile, bo dojść do celu, swych marzeń muszę. Nie jest to łatwa, sprawa mej natury, chociaż bywam smutny i często ponury, to cele, które sobie postawiłem, chociaż pół życia, już przebawiłem. Każdy przecie człowiek, na tym świecie, swoje zawiłe drogi, sam sobie plecie, a chociaż nie leży to w naszej naturze, to z małej chmury, nie wywołasz burzę. Odpowiedz

"Światło jest niet­rwałe, gaśnie na wietrze, za­pala się od błys­ka­wicy, trudno je uchwy­cić, niczym pro­mień słońca - a jed­nak war­to o nie walczyć." - Paulo Coelho Odpowiedz

Joseph Conrad Burza zna więcej nik­czem­nych pod­stępów niż włos­cy książęta w siedem­nastym wieku. Odpowiedz

Uwiel­biam, gdy jest burza i pa­dają na ziemię pioru­ny. To jest jed­na z kil­ku rzeczy, która przy­pomi­na mi, że każde­mu przy­darzają się tragedie. Odpowiedz

By­wają dni,które nie pachną słońcem,są burzo­we i zachmurzo­ne.W ta­kie dni spróbuj przy­wołać nadzieję uśmie­chem.Wznieś się po­nad zmar­twienia.Kłopo­ty wys­taw za ok­no,niech wiatr je uniesie wy­soko i za­bie­rze w dal. Odpowiedz

Nagle wszystko skończyło się, burza ucichła, przeistoczenie przyrody się dokonało Rześkość opanowała ziemię, cicho i znów pięknie na tym padole się stało Odpowiedz

Czasem burza ulewna, gwałtowna tę harmonie przerwała Ale i tak natura w cudzie słonecznym tę odmianę przetrwała Odpowiedz

Los jest nieubłagany. Nie prze­gonisz deszczu dmuchając na chmury. Nie spo­wodu­jesz że ktoś cie po­kocha rzu­cając ser­cem na pra­wo i lewo. Odpowiedz

Lep­sza burza z pioru­nami, niż całko­wity brak pogody! Odpowiedz

Rozpętała się burza. Błys­ka­wice mieniły się wszys­tki­mi ko­lora­mi tęczy, huk piorunów przeszy­wał jej ciało. Wskoczyła do łóżka, pod kołdrę licząc na to, że przes­ta­nie się bać. Jed­nak to nie skut­ko­wało. Nie pot­ra­fiła ot­worzyć oczu, wsłuchać się w dźwięk na­tury. Pow­tarza­li jej, że nic się nie sta­nie. Nie słuchała.... Żaden czar słów i choćby naj­gorętsze ser­ce nie prze­konają zas­traszo­nej duszy do ob­co­wania ze światem... Odpowiedz