Na­wet w cza­sie ulew­ne­go deszczu nie mogłą um­knąć je­go uwadze naj­mniej­sza łza le­niwie spływająca po jej policzku zaw­sze wte­dy pow­tarzał,że to wszys­tko nic że choćby wszys­tko szło nie tak,pod prąd to ważne by w duszy zacho­wać błękit nieba i pro­mień słońca na twarzy Odpowiedz

Coś wy­magająca, acz wspa­niała bielą I w gro­zie swe­go gniewu za­wieją nas straszysz Co skąpo dni słoneczne małodusznie wydzielasz I z po­gardą na świat pat­rzysz błędów i słabości naszych Odpowiedz