Panie, Tyś ogień w mej duszy zapalił. Chcąc, by w niej, miłość świata wygorzała. Tyś dumę moją ,o ziemię powalił. By siłą, świętej pokory powstała. Chcesz, bym Cię kochał, o Panie, nad życie. Niczego nigdy nie żądał ,prócz Ciebie. Chcesz, bym na ziemi ,został krzyża dziecię. Bym dzieckiem chwały ,mógł zostać na niebie. Odpowiedz

A gdy mi każesz Ƥanie mój, krzyż na swe barki włożyć, przyklęknę by się lepiej mógł, na barkach mych ułożyć. Bo święty jest, bo przecież sam go niosłeś, Wielki Boże, do końca ziemskiej drogi swej, poniosę go w pokorze. Lecz tylko z Ƭwą pomocą, wiem wykonam to zadanie, podasz mi dłoń, ja przylgnę doń, wzmocni się moje ramię. A gdy mi wskażesz Boże mój, ostatnią drogę w wieczność, w ramionach krzyż poniosę Ƭwój, by Ƈ i okazać wdzięczność. Odpowiedz

– Już w krzyżu ty polnym. Nie znajdziesz Chrystusa. Gdyż teraz go gości. Twe serce, twa dusza. – On z tobą wędrował. Mimo twej odmowy. – Jam ,głupiec!. – Tak, głupiec, ale Chrystusowy. – A wiedz tajemnicę. Schowaj między nami. Chrystus Mędrcem ‚gardzi. Nie gardzi głupcami. Odpowiedz

Pomyślał przez chwilę. I wzrok spuścił w ziemię I myślał- Ten każe. Zapuścić korzenie. –On moc ma zatrzymać. I stać mi się Panem. Zbyt cenię mą wolność U krzyża nie stanę. Szedł dalej przed siebie. I lekka mu dusza. Choć słyszał z oddali. Płacz cichy Chrystusa. Odpowiedz

Rysuję krzyż, z kropelką krwi i jedną dużą łzą. Za krzyżem drzwi, do nieba drzwi, dla mnie otwarte są. Za ten krzyż i Twoje łzy, za przelane krople krwi ,Jezu dziękuję Ci. Odpowiedz

"Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem – zagłada, ich bogiem – brzuch, a chwała – w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie". Flp 3, 18n Odpowiedz