Nie ma słońca ,więc już jest smut­no Te­lefon nie dzwo­ni ,nas­tała cisza ok­rutna Za­duma­na ,rozżalo­na chwy­tam ku­bek z gorąca herbatką Czując aro­mat, wy­pijam łyk.. Czu­je w us­tach smak który uwiel­biam Nie zacznę dnia bez niej Ona da­je mi ener­gię ,która wy­palam przez dzień Odpowiedz

Pa­radok­sem scep­ty­cyz­mu życia nie jest fakt, że dołuje­my się spec­jalnie pod wpływem błahos­tki. Chodzi o coś głębsze­go. Coś, co jest za­korze­nione głębo­ko w nas. To uszczer­bek dzban­ka psychiki. Nie stworze­ni dla ni­kogo nie widzi­my ogólne­go sen­su. Nie po­wołani do czynów nie prag­niemy być szczęśliwi. Wszys­tkie za­sady i myśli wy­nosi się z Rodzin­ne­go Domu. Odpowiedz