Podróż w czasie. Gdzie to ślimacze tempo życia, Co było ładne wieki temu. Przyroda na każdym kroku była, Bo człowiekowi szeptem mówiła. Potem stawiano ciekawe grody, Z otaczającym pierścieniem wody. Gdy pojawiły się pierwsze smoki, To mawiano "widzę boskie wyroki". Kiedy lasy stopniowo się kurczyły, Wtedy ludziom zaczęły boleć żyły. W powietrzu pojawiła się stęchlizna, To była zapachowa wścieklizna. Jak postawiono fabryki i huty, Każdy człowiek został smogiem otruty. Władza obywateli śmie lekceważyć, Aby sama mogła się solidnie oparzyć. Odpowiedz

Świer­szcze tańczą bez swo­jej muzyki bezdźwięcznie pra­cują wszys­tkie fabryki w mil­cze­niu zos­tają także i drzewa głuchy występ daję ope­rowy śpiewak Odpowiedz