Uwierają nas cza­sem słowa o miłości. Ale tak ja­koś nie w porę... I nikt nie mówi, gdy cisza op­la­ta na­gie ra­miona - wi­dać tyl­ko złud­ne skrzydła, które nie mie­szczą się, kiedy sie­dzi­my w ja­dal­ni przy sto­le. Bo by­wa, że jest czas, lecz nie ma od­po­wied­niego miej­sca, by wzlecieć. Odpowiedz