Los zos­ta­wił na bez­ludnej wys­pie. Ra­tun­kiem oka­zał się sa­mot­ny ma­rynarz. Zauważył dym z og­niska wołające­go o po­moc. Te­raz obo­je płyną w małej łupi­nie orzecha sys­te­matycznie zmieniając ją w sta­bilną łódź i roz­wi­jając żag­le. Każda, na­wet naj­mniej­sza fa­la uświada­mia, że życia trze­ba uczyć się codzien­nie. I każda opuszczo­na lek­cja naw­ra­ca z nawiązką. Odpowiedz