Bo wszędzie ciche roz­mo­wy bar­wnych liści I złożone kom­po­zyc­je skrzyd­la­tych przy­jaciół. Bo tuż na­de mną – na wy­ciągnięcie ręki… Błękit nies­kończo­nego je­ziora, gdzienieg­dzie przyoz­do­biony pie­rzastą wyspą. A tam w środ­ku, źródło błogiego zachwy­tu, sym­bol ta­jem­niczej potęgi – jas­nożółta tar­cza ciepła i blas­ku. Odpowiedz