Nasz Odkupiciel, dzieckiem w Nazarecie, piastował krzyżyk, na którym świat zbawił. O matko Polko! Ja bym twoje dziecię przyszłymi jego zabawkami bawił. -Adam Mickiewicz Odpowiedz

Do matki Polki" O matko Polko! gdy u syna twego W źrenicach błyszczy genijuszu świetność, Jeśli mu patrzy z czoła dziecinnego Dawnych Polaków duma i szlachetność; Jeśli rzuciwszy rówienników grono Do starca bieży, co mu dumy pieje, Jeśli słucha z głową pochyloną, Kiedy mu przodków powiadają dzieje: O matko Polko! źle się twój syn bawi! Klęknij przed Matki Bolesnej obrazem I na miecz patrzaj, co Jej serce krwawi: Takim wróg piersi twe przeszyje razem! Bo choć w pokoju zakwitnie świat cały, Choć się sprzymierzą rządy, ludy, zdania, Syn twój wyzwany do boju bez chwały I do męczeństwa... bez zmartwychpowstania. Każe mu wcześnie w jaskinią samotną Iść na dumanie... zalegać rohoże, Oddychać parą zgniłą i wilgotną I z jadowitym gadem dzielić łoże. Odpowiedz

Matko, oddajemy się pod Twoją opiekę. Pocieszaj smutnych, daj uzdrowienie chorym, spraw, by w naszych rodzinach zapanowała miłość. Strzeż naszych dzieci, prowadź bezpiecznymi drogami i nie pozwól by kiedykolwiek odeszły od Boga. Najpiękniejsza i najświętsza, Niepokalana Maryjo, módl się za nami. Odpowiedz

Korona z kruszcu szczerego skroń twoją okala Chwałę majestatowi tego miejsca ludziom wierzącym przyzwala Ogrom i potęga świątyni na kolana wierzących powala A cudowny obraz na radość i nadzieję przyzwala Odpowiedz

O! Matko moja! o nic Cię nie proszę, Bo znasz tajniki mej duszy najskrytsze: Odpowiedz

fi­gury świętych w por­ce­lano­wej bieli zdo­bione pod­muchem czasu przes­tały się wstydzić włas­ne­go ciała w cierpieniu i cudzie miłości sprag­nione głosu gro­madzą się uniesione wspólnym ukłonem na scenę przeznaczenia Odpowiedz