To tyl­ko parę zbiczat­rzaśnięć kiedy tu­taj os­tatnim ra­zem o swych ciężarach nic nie wiedząc mknąłem te­raźniej­szości ścieżką. Tych miej­sc już nie da się ożywić. Nap­rawdę, le­piej je omi­jać. Sta­rać się nie czuć tych za­pachów, co w końcu też kiedyś prze­miną. Jak ja z cza­sem minąłem się z Tobą. Odpowiedz

Urokliwe miejsce, chętnie bym się tam znalazła. Odpowiedz